مثلا گونه‌هایی از پرندگان که غذا را در مکان‌های مختلف ذخیره می کنند و بنابراین قادرند موقعیت مکانی هر کدام
از این انبارهای موقت را به خاطر بسپارند نسبت به پرندگانی که غذا را در مکان‌های مختلف ذخیره نمی‌کنند
هیپوکمپوس بزرگتری دارند.
به بیان دقیق‌تر اندازه هیپوکمبوس در دست کم بعضی گونه‌های پرندگان نسبتا انعطاف پذیر است
و در واکنش به تجربیات ذخیره سازی غذا می تواند تا سی درصد رشد کند.

ولی آیا این موضوع در مورد انسانها هم صادق است ؟
مگوایر متوجه شد که بخش بخصوصی از هیپوکمبوس رانندگان تاکسی ( بخش پسین با پشتی آن )
نسبت به سایر افراد آزمایش شونده بزرگتر در ضمن هرچه فرد مدت زمان بیشتری راننده تاکسی بود،
قسمت پسین هیپوکمپوسش بزرگتر بود.

رانندگی سبب رشد مغز است؟

در پژوهش دیگری که مگوایر چند سال بعد انجام داد،
مغزهای رانندگان تاکسی لندن را با رانندگان اتوبوس لندن مقایسه کرد.
رانندگان اتوبوس هم مثل رانندگان تاکسی ، کل روز را در اطراف لندن رانندگی می کنند
فرق بین این دو گروه از رانندگان در این است که رانندگان اتوبوس همان مسیر مشابه را بارها تکرار می کنند
و به این ترتیب هیچ وقت مجبور نیستند بهترین مسیر بین نقطه الف و ب را پیدا کنند.

مگوایر، متوجه شد که قسمت پسین هیپوکمبوس رانندگان تاکسی نسبت
به آن بخش از مغز رانندگان اتوبوس خیلی بزرگتر بود نتیجه روشن این پژوهش این بود
که عامل رشد مغز در قسمت پسین هیپوکمپوس،
نه با خود رانندگی، بلکه به طور مشخص با مهارت‌های مسیریابی لازم برای شغل رانندگی تاکسی ارتباط داشت

مغز رشد می‌کند

مگوایر اگر عضلات بازوی بدن سازان را اندازه گیری کرده بود، نتایج ، خیلی شگفت انگیز نمی‌بودند.
ولی او اندازه بخش‌های مختلف مغز را اندازه‌گیری کرده بود و نتایج حیرت آور بودند.
حجم قسمت پسین هیپو کمپوس گروهی داوطلبانی که تمرینات رانندگی‌ شان را برای کسب گواهینامه رانندگی
تاکسی در لندن را ادامه داده بودند و گواهی نامه را دریافت کرده بودند.
به طور چشمگیری بزرگتر بود.

از سوی دیگر، هیچ تغییری در اندازه قسمت هیپوکمپوس داوطلبانی که (یا به دلیل توقف تمرینات با به دلیل ردشدن در آزمون‌ها)
موفق به کسب گواهینامه نشده بودند با افراد آزمایش شونده‌ای که هیچ ارتباطی با برنامه آموزش رانندگان تاکسی نداشتند، مشاهده نشد.
سال‌ها تلاش برای بیش تر کردن دانش باعث افزایش دقیقا آن بخشی از مغز شده بود
که مسوول مسیریابی از جایی به جای دیگر بود . پژوهش مگوایر  که در سال ۲۰۱۱ منتشر شد
شاید مهمترین مدرکی است که نشان می دهد

مغز انسان در واکنش به تمرین شدید رشد می‌کند و تغییر می‌یابد

علاوه بر این، پژوهش به روشنی نشان می دهد که نورون‌ها
و بافت‌های اضافی موجود در قسمت پسین هیپوکمپوس دارندگان گواهی نامه
رانندگی تاکسی مبنای افزایش توانایی‌های آنها در مسیر یابی است، می‌توانید قسمت پسین هیپوکمپوس رانندگان تاکسی لندن را معادل عصبی
بازوها و شانه های کاملا پرورش یافته ژیمناست‌های مرد در نظر بگیرید. سال‌ها تمرین روی دارحلقه، خرکه پارالل وحرکات زمینی ژیمناستیک باعث
پرورش عضلاتی شده‌اند که برای انجام حرکت‌های مختلفی که روی این دستگاه‌ها انجام می شونده کاملا مناسب‌ا‌ند.
در ضمن، در واقع این عضلاته ژیمناست را قادر به انجام حرکات ژیمناستیک مختلفی می کنند
که در شروع تمرین اساسا قادر به انجامشان نبود .

قسمت پسین هیوکمپوس رانندگان تاکسی هم به همین خاطر  حجیم شده اند . ولی با بافت مغز، نه تار عضلاتی .