تردمیل خوشبختی

.

ترموستات شادی

بدن ما مملو از سیستم‌های کنترلی است که دائما در تلاش هستند تا ما را به شرایط عملیاتی برگردانند. تردمیل خوشبختی 
وقتی بدن ما داغ می‌شود، شروع به عرق کردن می‌کنیم،
عرق از طریق پوست، بدن ما را خنک می کند.

تردمیل خوشبختی که به عادی شدن شادمانی نیز معروف است، مانند ترموستات در سطح شادی ما عمل می‌کند.
به جای تنظیم جنبه‌های فیزیکی بدن ما، به روحیه، احساسات و نگرش ما نسبت به وقایع مختلف زندگی می‌پردازد.

تردمیل شادمانی

تردمیل شادمانی یا تردمیل خوشبختی، مبتنی بر این است که انسان‌ها صرف نظر از اتفاقات محیط پیرامون خود،
در سطح ثابتی از شادمانی باقی می‌مانند.

بریکمن و کمپبل، برای اولین بار در ۱۹۷۱ در یک مقاله به این تئوری تردمیل خوشبختی اشاره کردند و آن را به مردم معرفی کردند.

تحقیقات نشان داده است که اولین باری که  چیز خوشمزه‌ای را می‌چشیم به عنوان لذت بخش‌ترین قسمت حساب می‌کنیم
و دفعات بعدی مزه آن بار اول را برای ما ندارد.
مردم به سرعت و به زودی به لذت‌ها عادت می‌کنند.

برندگان مسابقه و قربانيان حادثه

یکی از بهترین نمونه های تردمیل شادمانی، تحقیقی است  که در سال ۱۹۷۸ با عنوان
“برندگان مسابقه و قربانيان حادثه: آيا شادي نسبي است؟ ” انجام شد.
شركت كنندگان شامل برندگان يك قرعه كشي و قربانيان تصادف (فلج از ناحيه پا) و گروه كنترل بودند.
نتايج نشان داد كه اگرچه برندگان قرعه كشي به علت كسب مقدار زیادی پول در زمان اولیه
احساس خوبي داشتند اما به مرور زمان این احساس افت کرد.

همچنين قربانيان تصادف در طول زمان با كاهش اوليه از حس رويداد منفي،
سطح شاديشان افزایش یافت.
این تحقیق مشخص کرد که علیرغم بروز عکس العمل‌های شدید احساسی در ابتدا،

هیچ یک از دو گروه در بلند مدت، از دیگری خوشحال‌تر به نظر نرسیده 

و هر دو گروه بعد از مدت کوتاهی به سطح قبلی از شادمانی خود بازگشته‌اند.

نظريه شادكامي

دکتر سونيا لی‌بوميرسكي (SONJA LYUBOMIRSKY) استاد دانشگاهِ کالیفرنیا ریورساید
در نظريه شادكامی پايدار نشان داد كه حدود ۵۰ درصد شادی ما
توسط ژنهای‌مان تعيين می‌شود كه ثابت است،
۱۰ درصد مرتبط با شرايط زندگي است مانند شرايط محيطي و جغرافيايي،
سن، وضعيت تأهل، وضعيت شغلي، دارايی‌ها و

۴۰درصد ديگر فعاليت‌هاي ارادی ما هستند

مانند نگرش‌ها و چشم انداز كلی
ما به زندگي كه كاملاً ارادی و اختياری و قابل کنترل هستند.

از نظر دکتر لی‌بوميرسكي فعاليت‌های ارادی،
اميدبخش‌ترين ابزار براي تغيير در سطح شادكامي افراد است
اعمال اختیاری مستلزم تلاش و کوشش هستند و فرد با آن‌ها درگیر می‌شود.
اين فعاليت‌ها می‌توانند شناختی مانند نگرش‌های مثبت یا خوش‌بینانه و پذیرش آن‌ها،
رفتاری مانند مهربانی کردن نسبت به دیگران به طور مرتب یا ورزش کردن به طور مرتب و
یا کارهایی هدفمند مانند تعیین و پیگیری اهداف مهم و معنادار شخصی باشند
كه وجه مشترک آن‌ها تلاش و تعهد ارادی و آگاهانه است.

بطور ساده‌تر، همه ما اساساً با يك سطح پايه شادي مشخص متولد مي‌شويم
كه اين سطح هميشه باقی مي‌ماند.
زماني كه اتفاقات خوب رخ مي‌دهد اين سطح خوشبختی می‌تواند افزايش يابد و وقتی
اتفاقات بدی رخ مي دهد اين سطح خوشبختی كاهش مي يابد.
اما بعد از وقايع خوب و بد در نهايت به سطح اوليه شادی بر مي گرديم.

همه تحقيقات تا به حال نشان داده كه:

• سطح پايه شادی همه انسان‌ها مثبت است نه خنثی.
• سطح پايه شادي در هر فرد با ديگري متفاوت و البته غير قابل تغيير است.
• هر فرد داراي چندين سطح پايه شادی است.

سطح پايه شادی همه انسان‌ها مثبت است: 

نتایج تحقیقات نشان داده‌اند که تقریبا سه چهارم از
افرادی که در این مطالعات شرکت داشتند یک وضعیت تعادل میان
هیجان‌های مثبت و منفی را اعلام کردند که از وضعیت خنثی بالاتر است.

بنابراین حتی اگر افراد به نقطه قبلی بازگشت کنند، این احساس بیشتر مثبت است تا اینکه خنثی باشد.

سطح پایه اولیه منحصر به فرد است:

به دنبال انتشار این تئوری، تحقیقات متعددی روی آن صورت گرفت که نشان می‌داد
سطح پایه اولیه افراد با یکدیگر متفاوت است.
در درجه اول صفات شخصتی بروی آن تاثیرگذار هستند
و در درجه دوم احساس رضایت تا حدودی وراثتی است.
بنابراین ویژگی‌های شخصیتی میزان آمادگی برای سطوح مختلف رضایت را تعیین می‌کنند.

هر یک از ما دارای چندین سطح پایه هستیم:

محققین باور داشتن که وجود سطح پایه شادمانی موجب جهت گیری به یک نقطه واحد می‌شود.
اما مطالعات جدید نشان داده که شادمانی ترکیبی از
عوامل مختلف است که گاهی اوقات ممکن است جهت‌گیری‌های متفاوتی داشته باشند.
یعنی برخی مواقع شما هم هیجانات مثبت و هم منفی را تجربه می‌کنید
که به تدریج کاهش پیدا می‌کنند اما رضایت کلی شما از زندگی ممکن است در حال افزایش باشد.

چگونه از تردمیل پیاده شویم

این تحقیقات نشان می‌دهد که بعضی از چیزهایی که ما فکر می‌کردیم باعث شادی ما خواهد شد
در واقع فقط رضایت کوتاه مدت را برای ما می آورد.
چیزهایی مثل پول زیاد، ارتقای شغلی، بدن ورزیده
یا کاهش وزن و رفتن به مسافرتی که خیلی انتظارش را داشتیم.

البته که از همه اینها لذت خواهیم برد ولی این‌ها باعث لذت و شادی بلند مدت در ما نمی‌شود.

بهتر است خوشبختي را در جاي غلط جستجو نكنيم

شادي ما در گرو عوامل بيروني نیست.

دیدگاه ما نسبت به زندگی، تشکر برای داشته‌هایمان و تلاش برای پیشرفت،
بالابردن هوش مثبت، مدیتیشن، انجام کارهای مذهبی،
شرکت در کارهای خیریه و ارتقای روابط انسانی با افراد دیگر باعث می‌شود
که شادمانی پایداری برای خودمان خلق کنیم.